การสัมผัส

ผู้ใช้ใน Virtual Reality (VR) มักต้องการอุปกรณ์แบบถือหรือสวมใส่ด้วยมือ เช่น ตัวควบคุมแบบสัมผัสหรือถุงมือเพื่อสัมผัสกับสัมผัสที่สัมผัสได้ เทคโนโลยีใหม่ "การหลอกแบบสัมผัสหลายประสาทสัมผัส" ซึ่งอธิบายไว้ในการศึกษาแบบเปิดที่เผยแพร่ทางออนไลน์ในระบบอัจฉริยะขั้นสูง ใช้การผสมผสานระหว่างการตอบสนองทางสายตาจากชุดหูฟัง VR และความรู้สึกสัมผัสจากสร้อยข้อมือเชิงกลที่บีบและสั่นข้อมือ Marcia O'Malley ผู้ร่วมวิจัยกล่าวว่า "นักออกแบบเทคโนโลยีที่สวมใส่ได้ต้องการมอบประสบการณ์เสมือนจริงที่สมจริงมากขึ้น และสำหรับการสัมผัส พวกเขาพยายามทำเช่นนั้นโดยการสร้างแรงที่เรารู้สึกที่ปลายนิ้วเมื่อเราควบคุมวัตถุ" โทมัส ไมเคิล พานอส ศาสตราจารย์ประจำตระกูลไรซ์ สาขาวิศวกรรมเครื่องกล "นั่นเป็นเหตุผลที่เทคโนโลยีแฮปติกแบบสวมใส่ในปัจจุบันมักมีขนาดใหญ่และทำให้มือเป็นอุปสรรค" O'Malley กล่าวว่า นั่นเป็นปัญหาในอนาคต เพราะความสะดวกสบายจะมีความสำคัญมากขึ้น เนื่องจากผู้คนใช้เวลามากขึ้นในสภาพแวดล้อมเสมือนจริง "สำหรับการสวมใส่ในระยะยาว ทีมงานของเราต้องการพัฒนากระบวนทัศน์ใหม่" O'Malley ผู้ดูแลห้องปฏิบัติการเมคคาทรอนิกส์และ Haptic Interfaces ของ Rice กล่าว "การให้การตอบสนองแบบสัมผัสที่ข้อมือทำให้มือและนิ้วเป็นอิสระ ทำให้สวมใส่ได้ 'ตลอดวัน' เช่นเดียวกับนาฬิกาอัจฉริยะที่เราคุ้นเคยอยู่แล้ว" Haptic หมายถึงความรู้สึกสัมผัส รวมถึงความรู้สึกสัมผัสที่ส่งผ่านผิวหนังและความรู้สึกทางการเคลื่อนไหวจากกล้ามเนื้อและเส้นเอ็น สมองของเราใช้การตอบสนองทางการเคลื่อนไหวเพื่อรับรู้ตำแหน่งสัมพัทธ์และการเคลื่อนไหวของร่างกายอย่างต่อเนื่องโดยไม่ต้องใช้ความพยายามอย่างมีสติ Pseudo-haptics คือภาพลวงตาจากการสัมผัส ซึ่งเป็นประสบการณ์จำลองที่สร้างขึ้นโดยใช้ประโยชน์จากวิธีที่สมองรับข้อมูล ประมวลผล และตอบสนองต่อข้อมูล สัมผัส และการเคลื่อนไหวทางร่างกาย O'Malley กล่าวว่า "Pseudo-haptics ไม่ใช่เรื่องใหม่" "ภาพลวงตาและอวกาศได้รับการศึกษาและใช้มานานกว่า 20 ปี ตัวอย่างเช่น เมื่อคุณขยับมือ สมองจะมีความรู้สึกทางการเคลื่อนไหวว่าควรอยู่ที่ไหน และถ้าตาของคุณเห็นมือในที่อื่น สมองของคุณ จดบันทึกโดยอัตโนมัติ การจงใจสร้างความคลาดเคลื่อนนั้น เป็นไปได้ที่จะสร้างภาพลวงตาที่สมองของคุณตีความว่า 'มือของฉันไปชนกับวัตถุ' "สิ่งที่น่าสนใจที่สุดเกี่ยวกับระบบสัมผัสเสมือนคือคุณสามารถสร้างความรู้สึกเหล่านี้ได้โดยไม่ต้องใช้ฮาร์ดแวร์มารบกวนมือ" เธอกล่าว ในขณะที่นักออกแบบของสภาพแวดล้อมเสมือนจริงใช้ภาพลวงตาหลอกแบบสัมผัสมานานหลายปี คำถามที่ผลักดันการวิจัยใหม่คือ: สามารถสร้างภาพลวงตาหลอกแบบสัมผัสให้ดูเหมือนจริงมากขึ้นได้หรือไม่หากเสริมด้วยความรู้สึกสัมผัสแบบแฮนด์ฟรีที่ข้อมือที่ประสานกัน ? Evan Pezent อดีตนักเรียนของ O'Malley's และปัจจุบันเป็นนักวิทยาศาสตร์การวิจัยที่ Meta Reality Labs ในเรดมันด์ วอชิงตัน ทำงานร่วมกับ O'Malley และเพื่อนร่วมงานในการออกแบบและดำเนินการทดลองซึ่งสัญญาณภาพหลอกสัมผัสถูกเสริมด้วยความรู้สึกสัมผัสที่ประสานกันจาก Tasbi สร้อยข้อมือกลไกที่ Meta ได้ประดิษฐ์ขึ้นก่อนหน้านี้ Tasbi มีสายแบบใช้มอเตอร์ที่สามารถกระชับและบีบข้อมือได้ เช่นเดียวกับมอเตอร์แบบสั่นขนาดเล็กครึ่งโหล ซึ่งเป็นส่วนประกอบเดียวกับที่ส่งการแจ้งเตือนแบบเงียบบนโทรศัพท์มือถือ ซึ่งติดตั้งอยู่รอบด้านบน ด้านล่าง และด้านข้างของข้อมือ . การสั่นสะเทือนเหล่านี้จะเกิดขึ้นเมื่อใดและมากน้อยเพียงใด การบีบรัดของสร้อยข้อมือจะประสานกันเมื่อใดและมากน้อยเพียงใด ทั้งกับผู้อื่นและการเคลื่อนไหวของผู้ใช้ในความเป็นจริงเสมือน ในการทดลองเบื้องต้น O'Malley และเพื่อนร่วมงานให้ผู้ใช้กดปุ่มเสมือนซึ่งตั้งโปรแกรมให้จำลองระดับความแข็งที่แตกต่างกัน การวิจัยแสดงให้เห็นว่าอาสาสมัครสามารถสัมผัสได้ถึงระดับความแข็งที่แตกต่างกันในแต่ละปุ่มเสมือนสี่ปุ่ม เพื่อแสดงให้เห็นเพิ่มเติมถึงระยะของการโต้ตอบทางกายภาพที่ระบบสามารถจำลองได้ ทีมงานจึงรวมมันเข้ากับการโต้ตอบเสมือนทั่วไปอีก 9 ประเภท รวมถึงการดึงสวิตช์ หมุนแป้นหมุน และการจับและบีบวัตถุ O'Malley กล่าวว่า "การทำให้แฮนด์ฟรีในขณะที่รวมการตอบสนองแบบสัมผัสที่ข้อมือเข้ากับการสัมผัสแบบหลอกด้วยภาพเป็นวิธีการใหม่ที่น่าตื่นเต้นในการออกแบบประสบการณ์ผู้ใช้ที่น่าสนใจใน VR" O'Malley กล่าว "ที่นี่เราได้สำรวจการรับรู้ของผู้ใช้เกี่ยวกับความฝืดของวัตถุ แต่ Evan ได้แสดงให้เห็นถึงประสบการณ์การสัมผัสที่หลากหลายซึ่งเราสามารถทำได้ด้วยวิธีนี้ รวมถึงการโต้ตอบแบบสองมือ เช่น การยิงธนูและลูกธนู หรือการรับรู้มวลและความเฉื่อยของวัตถุ"